3 kleurig viooltje

"Dit is vast je lievelingsbloem", werd me gezegd. Je vertelt er zo gepassioneerd over.

Het viooltje is wel speciaal,ik hou wel van de felle kleuren.  Wie mij wat langer kent, weet dat ik een enorme voorliefde voor de kleur paars heb. Geel is een kleur die mij niet raakt, behalve in de combinatie van natuurlijke tinten met paars erbij.

Hoe kwetsbaar en krachtig tegelijk is dit fraaie bloempje.

Als je goed kijkt naar haar groeiwijze, dan zie je een dun, maar waanzinnig stevig steeltje waarop trots de kleuren wit, geel en paars bovenuit torenen. Dit dunne steeltje kan veel aan, ze verdraagt het staartje van het winterse weer met ferve.

Ook is ze enorm eigenwijs. Ze doet precies waar ze zelf zin in heeft.Ze groeit waar zij het nodig vindt. Bij mij zaait ze zich niet spontaan uit. Dit jaar lukt het misschien wel, ik heb haar op de zanderige heuvel geplaatst.

Dat kleine en kwetsbare bloemetje past bij introverte ponies. Ponies die best stoer zijn, maar ook wat onzeker zijn. Mijn appaloosaatje en stoere zwarte Merens eten er erg graag van. Zij zijn èchte kuddedieren, en werken samen. Ze zijn als ze alleen zijn, niet zo stoer. Van binnen een klein hartje en van buiten heel stoer. Een zacht kruidje voor de huid. Het werd vroeger vaak ingezet bij kindjes met eczeem.

het 3 kleurig viooltje schrijf ik dan ook vaak voor bij rustige type paarden die huidklachten hebben.

Haar inhoudsstoffen zorgen ervoor dat urinezuur wordt afgedreven, licht pijnstillend werkt, bloedzuiverend en ontstekingsremmend werkt.

Ze is relatief makkelijk in een potje te zaaien.

De paardenbloem laat zich veelvuldig zien!

Gelukkig maar, ze is enorm helend voor onze paarden. De diepe wortel zit stevig verankerd in de grond, het is soms lastig om de wortel er in zijn geheel uit te krijgen.

Momenteel bloeit ze uitbundig, een feest om naar te kijken! Ze wordt veel geplukt. Dat is fijn. Wat de Polderheks minder fijn vind, is dat heel veel bloemen geplukt worden om te drogen. Lieve mensen, dat wordt niets, alles veranderd in pluis!  Zo heeft niemand er wat aan.

Als je paardenbloemen wilt drogen, dan droog je de blaadjes, of in het najaar de wortel.

Op plekken waar veel paardenbloemen staan, is het prima om de bladeren te plukken, of met een onkruidsteker de wortel eruit steken. Even goed afspoelen en aan je paard geven.

Sommige paarden willen alleen de blaadjes hebben. Op een stagedag stak ik een paardenbloem uit en het paard tufte de blaadjes eruit en at de bittere wortel helemaal op. Prachtig om te zien! Dat had ik niet verwacht! We denken al snel dat de malse blaadjes een lekkernij zijn. Dieren zijn heel goed in staat om de kruiden tot zich te nemen die ze nodig hebben.

De wortel is in staat om diep te komen. Ze bevat inuline, een stof die verzorgend is voor de darmen. De bittere stof helpt de lever te reinigen.

Naast reinigende eigenschappen, is de paardenbloem zeer mineraliserend. De mineralen zitten in de blaadjes verstopt.

Het is dan ook geen wonder dat de Polderheks op consult geregeld vraagt of er een onkruidsteker in de buurt is!

De paardenbloem is een graag gezien kruid door mij. Ik heb haar echt op waarde weten te schatten. Ik vond haar boers, te fel, en te algemeen. En hier is helemaal niets mis mee.